WIA

Het begin

Op 16-03-2019 ben ik na een verwijzing van de huisarts behandeld door een fysiotherapeut die mij heeft ‘gekraakt’. Ik werd doorverwezen omdat ik de volgende klachten had:
-Uitval benen
-Brandende uitstralende pijn in benen en kuiten
-Extreme lage rugpijn
Hoewel de huisarts mij met deze specifieke klachten naar een neuroloog had moeten sturen, had de fysiotherapeut mij nooit mogen behandelen.
Na de laatste behandeling op 16-03-2019 om 20:30 uur ben ik naar huis gegaan om vervolgens een paar uur later (omstreeks 23:30/00:00 uur) nagenoeg volledig verlamd vanaf mijn heupen naar beneden naar de huisartsenpost te worden gebracht door mijn ouders. Van daaruit ben ik vrijwel direct doorgestuurd naar de spoedeisende hulp en ben ik opgenomen.
Om 07:00 uur ’s ochtends heb ik een MRI scan gehad, werd de gehele beknelling van de cauda equina (de bundel van uitlopers van de ruggenmergzenuwen) vastgesteld, werd ik vervoerd naar het MCH Westeinde (Den Haag) en rond de klok van 12:00 uur ben ik met spoed geopereerd en is de beknelling verwijderd.

De Revalidatie

Na een paar nachten in het ziekenhuis ben ik ontslagen, mét verblijfskatheter, incontinentie materiaal en een verwijzing naar een revalidatie centrum. De revalidatie kwam gelukkig redelijk snel op gang en daar ben ik nagenoeg 5 dagen per week, anderhalf jaar lang aan het revalideren geweest. Maar na anderhalf jaar kwam daar een einde aan, dit was wat het was.
Een lange weg van tegenslagen volgde. De ongelukjes, de beperkingen, het lopen met kruk(ken) en uiteindelijk het re-integreren in mijn werk.

Er was na mijn revalidatie periode vanuit mezelf en mijn werkgever een goede hoop op een volledige terugkeer naar mijn huidige functie maar na tijden aanmodderen, herhaaldelijk onze re-integratie plannen aanpassen ben ik officieus van functie veranderd. Ik was Networking engineer buitendienst en nu werd ik medewerker marketing.
Ik ben goed in het schrijven van teksten en heb een scherp oog in de marketing dus dit leek een gouden stap.

Helaas bleek ook dit niet haalbaar, althans ik kon niet voldoen aan de verwachtingen van mijn werkgever. Om 08:00 uur beginnen (dus om 07:20 uur de deur uit) is voor iemand met beperkte bewegingsvrijheid, mictie en defecatie problemen een behoorlijke uitdaging en ik weiger nou eenmaal mijn broek vol te schijten in de auto terwijl ik op weg ben aan de aan mij gestelde verwachting te voldoen. Deze en nog veel meer problemen zoals een nierbekkenontsteking, diverse blaasontstekingen en diverse psychische hulpverleningstrajecten hebben uiteindelijk geleid tot een volledige ziekmelding in juni 2021.

Bedrijfsarts, re-integratie en begeleiding

Met deze ziekmelding ben ik onder behandeling gekomen bij Perspectiefgroep te Harderwijk. Zij behartigen de belangen van VTM (mijn werkgever) als zijnde arbo dienst.
Samen met de bedrijfsarts hebben we meerdere re-integratie plannen opgesteld en elke keer weer kon ik hier de verwachtingen niet waarmaken. Dan was het weer een slechte nacht, dan weer zenuwpijnen, dan weer mictie en/of defecatie problemen tot het moment dat ik een testis ontsteking had. Dankzij deze ontsteking heb ik afgelopen oktober twee weken in het ziekenhuis doorgebracht en is een deel van het ‘zaakje’ simpelweg afgestorven. Hier ben ik op dit moment nog volledig mee bezig aangezien het hele herstel proces hiervan maanden in beslag neemt.
De hele weg tot aan dit punt heeft meermaals tot behoorlijk psychische inzinkingen geleid. Het contact tussen mij en mijn werkgever, perspectief en de revalidatie arts is niet altijd geweest hoe het hoort te zijn.

Tijdens dit hele proces is dankzij de wet poortwachter ook een tweedelijns traject ingezet bij de firma Reinders en van Soest. Deze helpen mee met het zoeken naar passend werk en begeleiden je naar de uiteindelijk onvermijdelijke WIA aanvraag. In den beginne is gefocust op hervatting in bestaande functie bij huidige werkgever, later is dat geworden: andere functie bij zelfde werkgever.. maar uiteindelijk gaat dit resulteren in een ‘geen andere functie bij geen werkgever’. Er komt dus een contract beëindiging aan met wederzijds goedvinden na de periode van (ik meen) 104 weken.
Hierna ben ik overgeleverd aan het UWV en haar WIA-grillen en dat staat voor mij ongeveer gelijk aan een permanent bezoekje aan de hel.

Alle documenten, aanvragen en anderszins zijn ruimschoots op tijd bij het UWV ingediend (bij uiterlijk 93 weken ziekte als ik het goed heb) en dit is ook bevestigd door het UWV. Het tweedelijns traject loopt nog steeds en schijnbaar ben ik verplicht te solliciteren naar ander passend werk en omdat dit moet ben ik dat dan ook maar aan het doen. Ik heb zelfs gesolliciteerd als buschauffeur (ha…fucking ha).
Maar nu komt het.. Ik moet dus solliciteren, echter moet ik ook nog beoordeeld worden door een verzekeringsarts. Die gaat bepalen hoeveel uur ik eventueel nog kan en mag werken, alleen is die beoordeling er nog niet en heb ik dus geen flauw idee waar ik überhaupt op moet solliciteren. De eerste vraag zal luiden: voor hoeveel uur ben je inzetbaar en ben je eigenlijk wel in staat om deze functie te vervullen met je gezondheidsproblematiek. Mijn antwoord: geen, nee.
Volgende vraag zal zijn: per wanneer ben je beschikbaar? Nouja dat is simpelweg afhankelijk van het UWV die overigens al aangeven enorme achterstanden te genieten.

Kortom

Ik ben begin juni werkloos, moet solliciteren op onbekende functies met onbekende uren omdat dit nou eenmaal moet. Elke vraag tijdens een sollicitatie kan ik simpelweg niet beantwoorden en zal naar alle waarschijnlijkheid hilarisch overkomen. Nee dit helpt.

Het UWV zal mijn aanvraag sowieso te laat gaan beoordelen dus ik weet niet zo goed wat ik nu nog moet. sterker nog.. mijn (nog) werkgever weet het ook niet, de tweedelijnsconsulent blijft maar vacatures mailen en ik… ik weet het niet meer.